metrodaheyat

I am deaf, I am blind. I don’t see anything, I don’t hear anything… But I am happy… I even smiled when I was born but I heard that babies were supposed to cry  I was smiling…

How the person like me can feel happiness… what is the happiness for the deaf, blind person? I can’t talk about what I want to say, I can’t hear birds’ singing in the morning or, I can’t see my mom’s face when she is smiling or Lady Gaga’s insured ass…That ass is supposed to be very special!

I can feel others’ feelings and what they think right now … Right! I can feel other’s feeling. Call it God’s gift for what he has taken from me or his curse. I call it my eyes and ears because I see everything through people’s feelings. It is hard to imagine for you, or it seems very unlogical but this is what I have.

Every person should taste this experience, that is hilarious. Imagine, you are on the train and you see the very young mom is holding her newborn baby. Baby is crying… I can feel her rush, anxiety, but after baby calms down and smiling at the mom… God! You can’t imagine how much love she feels.

I was feeling bad about people who feel bad about my condition… For making them feel better, I always touch their shoulder and smile. I always felt bad when people felt bad about me, then I realized that if I move my lips to sides people feel better. It is weird, isn’t it? They call it “smile” but when you make sound from the joy it is called laughing. They are very mysterious, When I realized that I can change people’s feeling with just my lips, I felt so strong about myself…

Since I born, I was always surrounded by happy people… Regardless of my condition, my mom was always happy, she never felt that I am uncompleted, after a while my dad also accepted me. I have also a  10 years old sister, she is different, When she was a kid, I usually spend time with her because I have never felt such strong happiness from anyone. She was feeling happy for small things also her sadness was very heavy to handle for me too. I sometimes felt like a vampire who sucks happiness for surviving but I haven’t reduced anyone’s happiness with feeling their happiness.

I didn’t have many friends, I wouldn’s call myself a lonely boy. People need friends for feeling better, I always felt good with feeling other’s feeling. I was sitting on the bench and ” watching kids playing football” when I felt alone. Since I see other’s inside I can compare with myself. Seeing the world through feeling is much stronger than what you hear and see. Eyes lie, ears lie too… Feelings never!

But there is always the end of everything. I grew up, I didn’t spend time with kids or my happy family anymore. I convinced my family for living alone ( we developed a common language for ourselves).

I am living alone, far from everyone I know… I don’t have enough happiness for surviving, people have forgotten how to feel good, they even can’t feel normal… Most of the people I ” know” around me are in the deep hole and can’t get outside of sadness. Even my lips and touching can’t help them. Some of them feeling down for money, others’ for their job, others are suffering from breaking up,  cancer,  hunger, not having the last brand new phone, their look…  I wish I could talk to them. Here is the part of my life I feel uncompleted. There are thousands of negative sound around me when I step out of my room. I am not strong enough to feel all negative feelings… I also feel animal’s feeling that is why I feed hungry animals outside when everyone is sleeping for feeling their happiness a bit.

I can’t handle anymore that much heaviness. I can’t shut down my sense. I am feeling all people’s negativeness, Some of them are very heavy to carry.

This is the day I re-born. I was sitting on the bench in the middle of the night for living in the peace for a couple of last hours. Far from all noises. I was going to die soon. The middle-aged lady sat on the same bench I sit. I was trying to not feel what she feels, it was impossible, what she felt was so different.  She thought that I wish he would feel different than others. Was she also feeling and hearing what I feel and think or she just thought about me? I felt that her heart rates jumped up. She said, ” are you feeling too?”. Unfortunately, I couldn’t reply but I was able to think ” I can’t talk and see and yes I can feel too”.

This was the first time, I met someone who had the same ” curse” I have. She was able to speak and see but she doesn’t use them more than me.

I heard what she thought ” I wish I met you before but I am going to die, I can’t hear or feel others’ feelings, this is too much for me”. I thought the same ” this is my last hours may be in the world, do you wanna “talk” or finish it as soon as possible”. She ” nothing is gonna change, I don’t want anything for holding from the world. I am dying ” thought. There was silence, I couldn’t hear any voice anymore. I was feeling warm liquid in my legs. She killed herself with the knife.

I came home with bloody clothes. The knife was not my ideal suicide way… I hang myself from the ceiling with the blood of the woman who changed everything. I died happy because I talked for the first time!

 

This is my testament, burn me… Smile at my soul while burning me, maybe my body will take goodwill from your lips.  Pour perfume over my dead body while burning me, maybe the flowers will be more smelly which will grow up from my ash. Who knows, maybe my grandson will bring those flowers to his love? But this is my testament, put my ashes in a glass vase, put on the table… until your ashes mix up with my ashes or some careless daughter -in-low throw our ashes to the trash box.  Until that day, our ashes mix so much that even the flower which will grow up from our ashes. will have both your love and my smell which you have shed over me when I die.

Maybe flowers came from love’s ashes…

Please, be alone while burning me as our first date, you and me… Sit on the chair while I am burning from your love. I know you can’t stand much.  I only apologize for while you are sitting,  I will be laying in my place.

 

 

The life is full of dark and madness, sometimes you even don’t have any branch to hold on. You would feel like a sparrow which clinging in the mud swamp. How much it wants to take a wing, that much it goes down. At some point, your mouth is full of mad that even you can’t scream ” help” in the middle of the jungle. Already, you are in the darkness, you can’t move, the only thing you can is to wait for the death. You are wishing for death more than anything in the swam, in the darkness, in the dark life… You even can’t lift your single hand to kill yourself. Waiting for the mud to kill you slowly.

The last 3 seconds to die. You already feel the fingers of the death. You see yourself hanging from the ceiling while looking at the light or imaging yourself to fall down from the building or burning yourself while smoking cigarette. The only cigarette.. that helps you so far. 3 seconds to die.. 3…2…

The hand holds your muddy t-shirt. Take you from the darkness, grab you from the death’s hand. But it is too late, you are already dead from the inside…

Sən ölərkən mən harda idim? Sən özünü o körpüdən atarkən…  Həyata son dəfə badığın saatı bilsəm dəqiq olaraq deyərdim, adını bilmədiyim indi üzünü belə xatırlamadığım qadının sinəsində yuxuyamı getmişəm ya neçənçi araq butulkasını boşaltmışam. Çox içsəm də heç nə yadımdan çıxmır. Bu də mənim lənətimdir yəqin.  Qadının üzünü xatırlamamağımın səbəbi yaddaşım deyil əslində üzünə baxmamağımdır, qarnının sol alt hissəsində xal olduğunu xatırlayıram məsələn. Lakin, üzünə baxa bilmədim qadının. Saçı buruq idi. Səninklər kimi. Açığı utandım səni onunla müqayisə etməyə amma nə edim ? Sən gəldin gözümün qabağına o qadınla yatmaq istəyəndə, qərarımdan dönəcəkdim amma içkili idim ya verdiyim pulamı qıya bilmədim qadınla bir otaqda tapdım bir an içində özümü. Əlimlə gözümü ovuşdurmağa belə macal tapmamış qadın qabağımda yarı çılpaq dayanmışdı artıq.

-Nə gözləyirsən? Soyun! Vaxtım azdı, müştərilər gözləyir.

Pulum çox idi, bütün gecəsinin pulunu verdim. Hətta qırmızı çaxır da sifariş verdim. Qəbrinin üstündə bunları danışmağım nə qədər düzgündür bilmirəm amma məncə bilməlisən sən də onsuz da indi yalan da danışa bilməyəcəm.

Çaxır gəldi, stolun bir başında o,bir başında mən. Paltarlarını hələ də geyinməmişdi. Sinəsinin bir hissəsi hələ də çöldə idi. Açığı çox iyrəndim. İyrəndiyimi də hiss edəndə kişiliyimi bir daha sorğulamaq keçdi içimdən.  Səndən danışdım. Buruq saçlarından, dodağının üstündəki balaca xaldan danışdım biraz. Uşaqlıqda yandırdığın qolundan da danışdım…  Qadının sıxılacağını düşünmüşdüm amma pulunu vermişdim artıq. Səhərə kimi səni dinləməli idi. Səndən danışmalı idim, o qadına. Sıxılmadı amma qadın, yavaş-yavaş sinəsini də düzəltdi, paltarlarını da geyindi. Hər şeyindən bəhs elədim, hər balaca xatirəmizdən, meşədəki daşın üstündə ağlayışından da, əlinlə saçımı sığallayışından da  bu yaxınlarda öləcəyindən də.

Öləcəyindən bəhs edəndə boğazıma bir qabaq örtüldü sanki. Ağzımda şüşə qırıqları kimi dağıldı o sözlər, ağrıya dözə bilmədim, qadının qarşısında ağlamalı oldum. Bağışla səndən başqasının yanında ağlamayacaqdım. Bitkin düşmüşdüm. Bunu kiminləsə paylaşmalı idim. Səndən başqa heçkimim yox idi. Səndən qabaq tək danışdığım anam idi, səndən sonra artıq qəbrinə getməyi də dayandırdım. Danışmalı idim. Heç olmasa bir tikanı ürəyimdən çıxarmalı idim. Səhər duranda, yenə o tikanlar yenə orda dururdu. Heç yerə getdiyi yox idi.

 

Vəsiyyətimdir, yandır məni. Yandırarkən ruhuma gül ki, bədənim də öz nəsibindən alsın. Yandırarkən üzərimə biraz ətir də tökərsən bəlkə külümdən doğacaq çiçək daha iyili olar . Kim bilər, bəlkə nəvəm o çiçəyi  sevdiyinə verəcək? Amma vəsiyyətimdi, külümü şəffaf vazoya  doldur, qoy stolun üstünə…. ta ki sənin də küllərin mənim külümə qarışana qədər ya da hansısa vəfasız gəlin küllərimizi zibil qabına atana qədər. O günədək küllərimiz o qədər qarışsın ki bizdən doğacaq çiçəkdə həm sənin sevgin həm mənim ətrim olsun hansı ki, ölərkən üzərimə tökdüyün.

Bəlkə də güllər elə sevənlərin küllərindən gəlmişdir…

Məni yandırarkən yanında heç kim olmasın, ilk görüşdüyümüz kimi ancaq sən və mən . Mən yanarkən sən də stolda oturarsan, ayaqların ağrımasın, artıq qocalmışıq. Bağışla sən oturarkən mən uzanmış olacam…

Səssizliyin səsi o qədər yüksəkdir ki, artıq dayana bilmirəm. Qulaqlarımı kar edəcək qədər yüksək. Lakin, səs çöldən yox içəridən gəlir. İndi anlayıram niyə insanlar səs axtarırlar ya da müsiqini kəşf ediblər, yolda getdikdə qulaqcığı qulaqlarından çıxarmırlar. Hamısı səssizliyin səsini batırmaq üçündür. Səssizlik hökm sürdüyü andan etibarən, başınızın içindəki səslər oyanmağa başlar, ilk başlarda nə dediyini anlamarsınız, səslər alçaqdan danışaq ilk anlar, səslərin nə dediyini anlamadığınız üçün, fikirlər və düşüncələr daha çox səs çıxarmağa başlar. O qədər səs küylü olar ki başınızın içi artıq qulaq pərdələriniz çölə tərəf yırtılacaq kimi olar. Əllərinizlə qulaqlarınızı tutarsınız amma yenə də səslər bir birlərini üstələmək üçün daha da ucadan danışmağa başlar. Xeyiri yoxdur. Siz onları susdurmayınca onlar susmayacaq. 7 il qabaq dostunuzun sizə dediyi bir söz, 13 il qabaq müəllimənin sənə ” çox lazımsız insansan” deməsi, ya da dünən tanış olduğun qızın ” Salam” sözünün qulaqlarında çınlaması. Hamısı səsini başına atıb öz sözünü deməyə çalışar. Səslərlə barışıb otluqda uzanıb gecə qaranlığında bulud qarışıq ulduzları seyr etməyə başlarsan. Bir anda səslər durar. Heç bir səs yoxdur. Təkcə başının üstündə uçaraq ani bir cıvıldama səsi çıxaran yarasa istisna olmaqla. Artıq səssizlik də səs çıxarmamağa başlar və özün başının içində səslər yaradarsan. Məsələn, bu an harda kim nə edir? Gəldiyim təxminləri sizinlə bölüşüm. Kimisə hardasa maşın vurub öldü, kimisi özünü uca binadan ataraq öldürdü, o özünü binadan atdığı 15 saniyə ərzində 3 uşaq dünyaya gəldi, yəqin ki onlardan biri öldü. Ya da hansısa başı səssizlikdən dəli olan biri otluqda uzanıb bu lazımsız şeyləri düşünür.

Səslər… İnsanı ölümə aparan səslər….

Taleyinə şam yandıranlar var bu dünyada, yaşayarkən məzarında ağlayanlar, vaxtından öncə qocalanlar var bu dünyada.

Xeyirlə pislik uzun yollar getdilər bir yerdə.Uzun susuz səhrada hələ ulduzların bir qadının ətəyindən tökülməmişdən çox illər əvvəl başlamışdı bu səyahət. Yol boyunca Xeyir onu öz tərəfinə çəkməyə çalışdı, Şər ona qalib gəlməyi düşündü. Sonunda Şər Xeyirə qalib gəlmək üçün bir yol tapdı. Dedi: Ayə, uzun yollar gəldik, yorulmusan, mən hələ yorulmamışam, gəl kürəyimə çıx səni biraz da mən danışıyım ( uzun illərdən sonra səmimiləşmişdilər,söyüşlə danışırdılar artıq, Xeyir də yaxşı söyüşlər söyürdü arada ). Yaxşılıq Şərin artıq düzgün yola gəldiyini düşündü və sözünü yerə salmamaq üçün Şərin belinə çıxdı ( sanki dünəndən razı idi, elə tullandı ki az qaldı Şərin ordaca beli qırılsın). O gündən bəri Yaxşılıq Şərin belində, Şərin getdiyi yerə gedir, onun gördüyünü görür. Onunla artıq bütünləşib amma ona hökm edə bilmir, tənbəlləşib, yerində rahatlaşıb. Bundan sonrakı uzun illər boyunca da ordan düşənə oxşamır.

Yaxşılığın hələ də bizə kömək edəcəyini düşünənlərə bir sözüm var- Gözləməyin gəlməyəcək, artıq ayaqları tutmur. Tək çarə bizlərin Yaxşılığı Şərin belindən alıb qurtarmaqdır. Ona yenidən yeriməyi öyrətməkdir. Bəlkə sonra, Yaxşılıq bir umidlə Şərə qalib gəlib bizə bundan sonrakı yolda öndərlik edə bilər.

Taleyinə şam yandıranlar çoxaldıqca Şər daha da qüvvətlənir.  Onlardır şərin əsas həyat mənbəyi. Yaşayarkən məzarlarında ağlayanları çəkməliyik qəbirlərindən. Onlardır Şərə əsas dayaq duranlar. Vaxtından əvvəl qocalanlar… Onlar həmişə olacaq… Toxunmayın onlara…

Inspired from https://www.youtube.com/watch?v=2mlTrtLkEEI&list=RD2mlTrtLkEEI&index=1